De oorsprong van melkglas ligt in Venetië in de 16e eeuw. Destijds bestond melkglas echter in allerlei kleuren, waaronder geel, bruin, zwart, roze en blauw. Al deze kleuren hadden een melkachtige, troebele uitstraling. Sommige van deze kleuren bestaan ​​nog steeds in melkglas, met name blauw, maar de witte kleur blijft het populairst. Glasblazers uit de 19e eeuw noemden melkwit ondoorzichtig glas 'opaalglas'. De witte kleur wordt bereikt door de toevoeging van een opaakmiddel, bijvoorbeeld tindioxide of beenderas. 
Een vergelijkbare zogenoemde ‘Beinglaskanne’ bevindt zich in de collectie van het Bayerisches Nationalmuseum in München (inv. G 1164).