De twaalf-lichts kroon hangt aan zes kettingen met schakels van gepatineerd brons met blad- en bloemvormen die met vuurvergulde ringen aan elkaar verbonden zijn. De kettingen hangen af van de bovenste kroon die gedecoreerd is met een krans van gebogen acanthusbladeren met gestileerde bloemknoppen. Aan de onderkant toont deze kroon een palmettenkrans met een hangende knop. De kettingen zijn bevestigd aan zes van de armen op de discus.
De discus zelf draagt aan de bovenkant een cassolette of reukwerkbrander met een vergulde opstaande rand en een forse vlam. De onderkant draagt een grote rozet die gevormd wordt door drie kransen van acanthusblad en palmetten. Een hangend ornament in de vorm van een vruchtbeginsel beëindigt de rozet.
De twaalf forse vuurvergulde armen hebben de vorm van acanthusstengels die met hun blad aan de onderkant van de discus bevestigd zijn. Ze dragen gepatineerd bronzen bobèches met bladvormen, en vergulde vetvangers.

De kwaliteit van het gietwerk, evenals van het ciseleer- en bruneerwerk aan deze kroon is van zeer grote kwaliteit. Bronzen die tussen 1800 en 1810 vervaardigd werden, tonen over het algemeen nog die grote kwaliteit. Dat is te verklaren doordat de handwerkslieden binnen het gildesysteem van vóór de Revolutie waren opgeleid en nog steeds konden voldoen aan de hoge kwaliteitseisen die men tijdens het Ancien Régime had gesteld.
Hoewel niet gesigneerd, komt de kroon zeker uit het atelier van een van de grote bronzeurs van het Franse Empire.

Literatuur:
Hans Ottomeyer en Peter Pröschel, Vergoldete Bronzen, Die Bronzearbeiten des Spätbarock und Klasszismus, München 1986, p. 319.