Louis Apol was beroemd vanwege zijn winterscenes. Hij brak door op zijn 24e als schilder van winterlandschappen op een tentoonstelling van levende meesters in Amsterdam, waar hij al exposeerde sinds zijn 16e. Zijn winterlandschappen waren zo’n succes en zo levensecht dat hij in de zomer van 1880 werd uitgenodigd om als schilder mee te varen op de expeditie van het schip Willem Barentsz naar Spitsbergen. Alle aquarellen en tekeningen die hij op deze reis maakte bleken een grote bron van inspiratie voor de ontwikkeling van zijn verdere carrière. Hij schilderde een groot panorama van Spitsbergen met een opgezette ijsbeer en een houten huis vlakbij Artis in Amsterdam. 

Voor zijn bos- en wintergezichten maakte hij gebruik van foto’s van sneeuw en sneeuwlandschappen. Deze foto’s die bewaard zijn gebleven zijn veel door hem gebruikt tijdens het schilderen, getuige de vele vingerafdrukken in verf erop. De foto’s hielpen hem om sneeuw in al zijn soorten op de juiste manier te schilderen. Opgewaaide sneeuw, sneeuw op een tak of een paal, karrensporen in de sneeuw, steeds zijn al deze soorten sneeuw tot in perfectie geschilderd.

Het hier getoonde schilderij toont een boer met een paard die een trekschuit over de Vecht voert. Louis Apol’s bijzondere vermogen om door subtiele lichtinvallen en reflecties de diverse karakteristieken van verschillende soorten sneeuw en ijs weer te geven, wordt op dit schilderij in overvloede geëtaleerd.

Literatuur:
P.A. Scheen, Honderd jaren Nederlandsche Schilder- en Teekenkunst, Den Haag, 1946, plaat 262