Een koperen bolkroon met één laag van zes S-voluutvormige armen rondom een centrale stang. In het midden van de stang bevindt zich de knoop waaraan de armen bevestigd zijn. Daarboven een balustervorm en de ring waaraan de kroon hangt. De armen dragen ieder een naar boven gewende C-voluut die tegen de baluster aanleunt waardoor het lijnenspel van de kroon interessanter en het geheel ook steviger wordt.
Onder de ring met de armen een bolvorm met eronder een druppel. De armen eindigen in schotelvormige licht geprofileerde vetvangers met daarop de kaarsenhouders.

In de 17e eeuw ontstond in Vlaanderen en Nederland een nieuw type verlichting: koperen bolkronen met een centrale, rijk geprofileerde stang die aan de onderkant eindigt in een bolvorm met een druppel. De voluutvormige armen werden in één of soms twee lagen cirkelvormig rondom de stang bevestigd. Het is een model dat tot ver in de 19e eeuw in zwang bleef.

Hoewel bolkronen op 17e-eeuwse schilderijen frequent worden afgebeeld – en dus de indruk wekken dat zij in vrijwel ieder huishouden aanwezig waren – heeft onderzoek van voornamelijk boedelinventarissen uitgewezen dat bolkronen zelden in huizen werden toegepast. Waarschijnlijk kwamen zij alleen voor in huizen van de zeer gefortuneerden waar ze, vanwege de rijke lichtreflectie in de verschillende vormen en profielen, een zeer begerenswaardig onderdeel van de inrichting vormden.